2012 Reading Challenge

2012 Reading Challenge
Wiktoria has read 20 books toward her goal of 52 books.
hide

Sunday, November 27, 2011

Podsumowanie Nanowrimo

Jak już dużo wcześniej ogłaszałam na blogu, w tym roku chciałam po raz pierwszy wziąć udział w Nanowrimo – internetowej inicjatywie, której każdy uczestnik ma w miesiąc napisać “powieść” obejmującą dokładnie 50 000 słów. Listopad właśnie dobiega końca, więc czas na podsumowanie mojego udziału.

Tak jak przypuszczałam, nie udało mi się napisać wymaganej ilości słów. Jest jeszcze tylko parę dni listopada, a ja mam niewiele ponad 32 000. I tak jest to dużo, dużo więcej niż napisałam ostatnio, więc w pewnym sensie mogę być zadowolona, jednak szkoda, że się nie udało. Nauka na studiach okazała się dla mnie ważniejsza niż pisanie, co jest chyba zrozumiałe, zwłaszcza, że ojciec, kiedy usłyszał, że biorę udział w Nano, dziwił się, po co, jeśli nie można tam niczego wygrać ani nie dostaje się za to pieniędzy. W porównaniu ze studiami, Nano to zwykła strata czasu, chociaż ja potraktowałam je jako metodę ćwiczenia pisania po angielsku. Choć od ukończenia anglistyki cały czas czytam po angielsku, czy to książki, czy – częściej – anglojęzyczne strony internetowe, jednak od pisania w języku angielskim trochę odwykłam i niestety bardzo wyraźnie było to widać podczas pisania Nano. Często odkrywałam, że nie mogę sobie przypomnieć jakiegoś słówka, które niedawno na pewno dobrze znałam. Na początku było to szczególnie frustrujące, pisałam używając chyba tylko najprostszych i najbardziej banalnych słówek, ale z czasem zaczęły mi się przypominać bardziej ambitne wyrazy Puszczam oczko Ogólnie rzecz biorąc, moje pisanie było w dużej mierze podobne do zachowania mojego małego netbooka – zaraz po włączeniu komputerek działa bardzo wolno, a po jakimś czasie już normalnie da się na nim spokojnie pracować. Kiedy zaczynałam pisać – chodzi mi tu o pojedynczą “sesję” pisania – początkowo bardzo ciężko mi się pisało, z trudem przychodziły mi do głowy właściwe słowa, ale w im dłużej pisałam – w danym ciągu – tym lepiej i szybciej mi szło. Niestety dotyczyło to pojedynczej sesji pisarskiej, i następnego dnia, gdy siadałam do pisania, musiałam się znowu “rozkręcić.” Może jest to jedna z przyczyn, dla której nie udało mi się napisać wyznaczonego limitu słów? Szczerze mówiąc, najlepiej pisało mi się, jeśli mogłam poświęcić jednocześnie dużo czasu na pisanie, a dużo gorzej w krótkich przerwach między zajęciami. Chociaż raz udało mi się pisać na wykładzie i podczas dłuższej przerwy, generalnie zajęcia na studiach i późniejsza nauka w domu były dla mnie priorytetem, co zazwyczaj kończyło się tak, że na pisanie miałam tylko trochę czasu wieczorem. Było też kilka dni, kiedy nie napisałam ani słowa, zwłaszcza kiedy zbliżały się kolokwia. Najwięcej jednak czasu, który mógł być przeznaczony na pisanie, pożarł mi groźny smok Gramatyk. Bestia to straszliwa, dwa łby ogromne szczerzą straszne zębiska, jeden łeb gramatyką praktyczną się zowie, a drugi, straszniejszy, opisową. Tenże to smok w pisaniu najbardziej mi przeszkodził Puszczam oczko A tak na poważnie, to rzeczywiście dużo czasu muszę poświęcać na studia, szczerze mówiąc wcześniej nie uczyłam się za dużo niemieckiego, i okazuje się, że mam duże braki, zwłaszcza gramatyczne. Stąd właśnie agresja smoka Gramatyka Puszczam oczko Często po zajęciach byłam zbyt zmęczona intelektualnymi rozgrywkami z niemieckim, aby być jeszcze twórczą Puszczam oczko Wydaje mi się, że jeszcze inną przyczyną porażki może być fakt, że w dużej mierze “poszłam na żywioł.” Co prawda przez wakacje wymyślałam i zapisywałam różne pomysły na opowiadania, ale w praktyce okazało się, że są one zbyt ogólne, aby na ich podstawie coś napisać, często w trakcie pisania nie wiedziałam, co dalej zrobić z bohaterami, co oczywiście opóźniało proces tfurczy. Jednak, podsumowując, główną przyczyną nieukończenia Nanowrimo jest to, że miałam – i mam – po prostu inne priorytety, a Nano było gdzieś tam na końcu w hierarchii ważności, jako coś, co robiłam, gdy pilniejsze rzeczy były już wykonane.

Mimo, że nie wygrałam, warto było wziąć udział w Nanowrimo. Dowiedziałam się dzięki niemu wiele o sobie. Na przykład to, że jednak nie będę pisarką – takie naiwne marzenie z dzieciństwa, które do tej pory jeszcze się mnie trzymało Puszczam oczko Po prostu dzięki Nano już wiem, że to nie dla mnie. Wolę jednak zająć się czymś, co przynosi bardziej wymierne korzyści, jak nauka języków obcych. Zresztą jak pisałam, miałam trochę wyrzutów sumienia, że marnuję czas na głupoty, a mogłabym się wtedy uczyć lub robić inną pożyteczną rzecz. Z drugiej jednak strony, pisanie dawało mi takie niesamowite poczucie wolności – to znaczy w w chwilach, kiedy pisało mi się w miarę płynnie i lekko. Zrozumiałam też, że jeżeli czegoś szybko nie zrobię, znajomość języka Szekspira wymknie mi się… po angielsku. Mimo że Nano się kończy i nie uda mi się dobrnąć do 50 000 (może byłoby to możliwe, gdybym do końca listopada opuściła zajęcia i spędziła ten czas siedząc w domu i pisząc, ale od poniedziałku do środy mam co dzień inne kolokwium i raczej takie rozwiązanie nie wchodzi w grę), powinnam kontynuować pisanie po angielsku jako metodę ćwiczenia tego języka. Może spróbuję wziąć udział w akcji 750 words? W każdym razie, muszę pisać po angielsku, bo inaczej będzie źle!

Najciekawszy wniosek z Nanowrimo zachowałam na koniec tego wpisu. Ponieważ każdą chwilę wolnego czasu, którego niestety nie mam zbyt wiele, wykorzystywałam na pisanie czy też zastanawianie się nad dalszymi losami bohaterów, na czas Nano zrezygnowałam z czytania książek, które nie miały bezpośredniego związku ze studiami. I muszę przyznać, że bardzo brakowało mi czytania. Właściwie cieszę się, że listopad już się kończy, bo będę mogła nareszcie wrócić do niedokończonych lektur Uśmiech Chyba jednak wolę czytać niż pisać. Dlatego kończę ten wpis tradycyjnym zawołaniem:

Do poczytania!

Friday, November 4, 2011

Czwarty dzień Nanowrimo

Już czwarty dzień... Dzisiaj było dużo lepiej niż w poprzednie trzy, dużo łatwiej mi się pisało, przypominały mi się bardziej ambitne angielskie słówka, po prostu wiedziałam, o czym chcę pisać i nie wystukiwałam byle jakich słów, aby tylko "wyrobić normę." Czyżby Muz wrócił? Oby, bo bardzo mi go brakowało...

Tuesday, November 1, 2011

Nanowrimo!



Pierwszy dzień Nanowrimo za mną. Dzięki temu, że jest wolne, udało mi się nieco przekroczyć dzienną normę, ale niestety nie napisałam tyle, aby wystarczyło za dwa dni. Pojutrze mam gramatykę opisową i muszę się sporo pouczyć, więc jutro pewnie nic nie napiszę. A z kolei w przyszłym tygodniu prawie codziennie jest jakieś kolokwium, trzeba będzie się też pouczyć w weekend i w ten oto sposób mam z głowy cały tydzień Nanowrimo. Szkoda! Wydaje mi się, że napisanie wymaganych 50 000 słów to mission impossible; na razie napisałam chyba większą część opowiadania o magicznej księdze, więc chociaż tyle udało mi się osiągnąć. Piszę po angielsku, postanowiłam sobie, że Nanowrimo będzie dla mnie również ćwiczeniem tego ulubionego języka. Niestety widać, że dawno nie pisałam po angielsku... Brakuje mi słówek, ciągle pojawia mi się copula verb "to be"... Powinnam chyba zacząć pisać po angielsku regularnie, i na szczęście Nanowrimo mnie do tego zmobilizuje :) Świetnie, że jest coś takiego :)

Do poczytania!