Hack Wednesday

To już ostatnie opowiadanie z tomu "Wilderness Tips" Margaret Atwood. Podobnie jak poprzednie, jest dosyć smutne, tak więc cały zbiór kończy się pesymistyczną nutą. Przewodnim tematem opowiadania jest przemijanie i związane z nim nieuniknione zmiany.

Główna bohaterka, Marcia, to kobieta w średnim wieku. Ma męża Erica, z którym od wielu lat są monogamiczną parą, co wzbudza zdziwienie otoczenia. Taka postawa jest już niezwykle rzadka. A nie tylko to się zmieniło. Marcia od wielu lat pracuje jako dziennikarka, ma swoją rubrykę w kanadyjskiej gazecie The World. Pisząc artykuły, z troską pochyla się nad problemami społecznymi. Jako osoba o najdłuższym stażu pracy w tej gazecie, obserwuje zachodzące w niej zmiany, niestety nie są to zmiany na korzyść. Odkąd pismo przejął nowy redaktor, znacznie obniżyło ono loty. Praktycznie straciło już swoją renomę. Ze starej załogi pozostała tylko Marcia, ale ona nie cieszy się zbytnią sympatią redaktora, delikatnie mówiąc. Redaktorowi nie podoba się ani treść artykułów, ani fakt, że Marcia woli tworzyć je ręcznie i dopiero potem przepisywać do komputera w redakcji. Niechęć redaktora do Marcii jest coraz większa, kobieta zaczyna się obawiać utraty pracy, a o nową w jej wieku pewnie nie będzie łatwo... Czy będzie musiała pójść na ustępstwa, stać się konformistką, aby zachować posadę? Czy może dla takich osób, jak Marcia, nie ma już miejsca we współczesnym świecie? Może jej czas już minął? Kobieta ma świadomość przemijania, czuje, jak czas przecieka jej przez palce. Powraca temat dzieci; córka i syn są już prawie dorośli, studiują, przyjeżdżają do domu tylko na święta. Marcia ubolewa, że nie będzie już mogła mieć więcej dzieci - ten motyw otwiera i zamyka opowiadanie.

Interesującą postacią jest też mąż Marcii, Eric. Z wykształcenia jest historykiem, jednak podobnie jak jego żona, zawodowe środowisko odrzuciło go - jego książki są zbyt popularne, co wzbudza zazdrość kolegów po fachu. Eric wyróżnia się też swoim światopoglądem - jest tradycjonalistą: nie uznaje np. komputerów; kanadyjskim patriotą, można nawet rzec, nacjonalistą: często bierze udział w antyamerykańskich protestach i manifestacjach, używa tylko produktów kanadyjskich. Warto przyjrzeć się też Gusowi, koledze Marcii z pracy. Gus jest z pochodzenia Anglikiem, a jego rozmowy z Marcią uwydatniają różnice kulturowe pomiędzy Anglią a Kanadą.

To opowiadanie chyba najbardziej przypadło mi do gustu z całego tomiku, który niestety nie zrobił na mnie pozytywnego wrażenia. Na szczęście to już ostatni wpis o Atwood :)