Hemingway i Nanowrimo?

Wczoraj wreszcie zaczęłam czytać Hemingwaya Green Hills of Africa (Zielone Wzgórza Afryki). Kiedyś już pożyczałam ją z biblioteki uczelnianej, ale jakoś tak się złożyło, że w końcu jej nie przeczytałam. Może tym razem się uda. W każdym razie przy przekartkowaniu książki okazało się, że jest w niej nieco ciekawych uwag na temat pisania i pisarstwa, co na pewno bardziej zmotywuje mnie do lektury.

Książka opisuje wspomnienia autora z pobytu w Afryce. W pierwszej części przedstawione jest polowanie na antylopy kudu. Niestety, na nieszczęście myśliwych zwierzęta nie dają się złapać, co nie byłoby takim problemem, gdyby nie fakt, że zbliża się pora deszczowa i aby bezpiecznie wyjechać, ekipa musi opuścić teren łowiecki za trzy dni. Myśliwi mają więc określony czas na upolowanie antylopy, co odbiera im radość z samego polowania i sprawia, że podchodzą do niego zadaniowo, oczekując upragnionego rezultatu, czyli złowionej zwierzyny, a brak sukcesów pogłębia frustrację. Nie tak powinno to wyglądać. Polowanie powinno trwać, dopóki istnieje zwierzę, które się łowi. Hemingway przenosi metaforę polowania na sztukę, jak malarstwo i właśnie literatura. Pisanie powinno trwać "póki żyjesz, istnieje ołówek i papier lub atrament czy jakakolwiek maszyna na której można pisać, czy cokolwiek, o czym warto pisać. Czujesz się jak głupiec, i jesteś głupcem, jeśli robisz to w inny sposób". Chyba Hemingway nie byłby wielkim fanem Nanowrimo...

The way to hunt is for as long as you live against as long as there is such and such an animal; just as the way to paint is as long as there is you and colors and canvas, and to write as long as you can live and there is pencil and paper or ink or any machine to do it with, or anything you care to write about, and you feel a fool, and you are a fool, to do it any other way.

W dalszej części rozdziału jest mini-wykład z historii literatury amerykańskiej, dla mnie to ciekawa forma powtórki ze studiów :) Pierwszy rozdział książki można przeczytać tutaj.