Niedzielny kącik poetycki

Często zastanawiam się, jaki wiersz wybrać i waham się pomiędzy kilkoma. Zazwyczaj te, którymi chciałabym się podzielić, nie mają polskich tłumaczeń i tak jest i w tym przypadku. Wiersz na bloga nie powinien też być zbyt długi. Tak że odpadają na przykład arturiańskie wiersze Tennysona. Pomyślałam, że być może jakimś rozwiązaniem wierszowych dylematów byłoby utworzenie cyklu o poezji elfickiej, czyli opisującej elfy oraz związane z nimi legendy. Wiersze tego typu nie są specjalnie szeroko zdane, a jako magister elfologii mogłabym się wykazać ;)

Ale przejdźmy do wiersza. "Hark, all you ladies" Thomasa Campiona odnosi się do wierzeń związanych z elfami. Królowa elfów jest nazwana przez poetą "Prozerpiną", co nawiązuje do tekstów z "Opowieści kanterberyjskich" Chaucera, a dokładnie z "The Merchant's Tale", gdzie król i królowa elfów są nazywani kolejno Pluto i Proserpine. Prozerpina z wiersza Campiona, który adresowany jest do młodych, zakochanych kobiet, zdaje się być patronką miłości, nakazuje dziewczętom odwzajemnianie uczuć, jakimi darzą ich mężczyźni. Inaczej grozi im kara - to, co spotka dziewczyny, jest znowu odbiciem typowych przesądów związanych z elfami. Elfy, obrażone lub zagniewane, zwykły boleśnie szczypać osobę, która się im naraziła. Z taką karą musiała się liczyć szczególnie leniwa gospodyni czy służąca. Tutaj szczypaniem zagrożone są także damy z wyższych sfer, ale one będą szczypane przez elfią elitę - służki samej królowej elfów :)

Zapraszam do wiersza, który z dystansem i nutką humoru podchodzi do elfów.

Hark, all you ladies

Hark, all you ladies that do sleep:
The fairy queen Proserpina
Bids you awake and pity them that weep.
You may do in the dark
What the day does forbid ;
Fear not the dogs that bark,
Night will have all hid.

But if you let your lovers moan,
The fairy queen Proserpina
Will send abroad her fairies every one,
That shall pinch black and blue
Your white hands and fair arms
That did not kindly rue
Your paramours harms.

In myrtle arbors on the downs,
The fairy queen Proserpina,
This night by moonshine leading merry rounds,
Holds a watch with sweet love,
Down the dale, up the hill;
No plaints or groans may move
Their holy vigil.

All you that will hold watch with love,
The fairy queen Proserpina
Will make you fairer than Diana’s dove
Roses red, lilies white,
And the clear damask hue,
Shall on your cheeks alight
Love will adorn you.

All you that love, or loved before,
The fairy queen Proserpina
Bids you increase that loving humor more:
They that yet have not fed
On delight amorous,
She vows that they shall lead
Apes in Avernus.